En declaracións para un medio dixital Michael Haneke ven de defender as súas películas coa consideración de que son normais, que esa é a normalidad( baixo apariencia de delirio) e que ademáis co cine e as demáis artes téñense que mover as mentes ata o ponto de inquietar e non así calmar. Sabemos que os seus filmes son extensións concretas de confictos humanos e que as temáticas non deixar de rondar a condición dos mesmos poñendo ás personaxes en situcións e dilemas extremos. Dende calquera perspectiva o su cine achéganos a esas realidades que como espectadores temos que facelas nosas.