Chet Baker resolve a equación de técnica e sentimento na súa música. Puro jazz que se fai con personalidade propia e artellando unha atmósfera que se ben é envolvente deixa respirar. Cada vez que o escoitamos pensamos nunha festa dos anos 50 en blanco e negro-por tanto xa grabada- na que se sae ao centro do salón a danzar. Ven podía ser un videoclip ainda que a duración sexa extensa(o videoclip máis longo da historia dunha hora de duración) pero non, é un filme,  e Baker e o compositor da música diexética.