Ondas do mar de Vigo é un fito da lírica medieval ( a cultivada ésta en galego-portugués ata o século xiii)destacando nesta cantiga de amigo o feito de estar contextualizada nun espazo no que o mar é o protagonista-lembremos as palabras que din que o mar é o cambio constante- pois aquí o mar é asimesmo o confidente e o lugar da espera. O amigo non está presente, quizais nin tan sequera o coñecemos pero a súa figura é o centro, a causa da acción, o motivo de agardar. Agardar ao amado, ao amigo, sendo a figura feminina a actante, nun acto que é  a espera.