Blue Train-o seu comezo- é a banda sonora de Sen alento e é-o dunha forma tan mítica como suxestiva facendo que nos lembremos das secuencias que Belmodo protagoniza. E faino dunha maneira tan semellante ao axir real que parece que nos está recreando unha realidade precisa. Máis protagonismo ten con todo o jazz no free cinema de por exemplo Lindsay. Con todo esos acordes de Coltraine xa quedan na historia do cinema da Nouvelle Vague. Un movemento que botando man de actores nos que a dose de improvisación é importante, da á cinematografía mundial un soplo, como se  de ardalén se tratase.