Bauhaus asinan temas que son invitacións a unha viaxe ao interior de nós mesmos para acicalar a existencia con verbas ficcionais que deben chegar  a ese ponto máis profundo do noso ser. Unha proposta ruidista que con todo dá cabida a temas máis plácidos nos que o piano se sitúa como protagonista(sobre todo na apertura) en temas como Who killed...  nos que as luces secretas emitidas por un alguén descoñecido nos fan iluminar un almorzo no que non hai animais mortos. Tan só a morte da palabra silenciada. A morte do silenzo.