Nos comezos da realización cinematográfica atopamos dúas correntes que marcarían os pasos do que estaba por chegar. Referímonos ás encabezadas polos irmáns Lumirère e a Méliès. Os primieros fixeron un cinema máis próximo ó documental, grabando secuencias nas que por exemplo aparecían obreiros saíndo da fábrica ou trens en movemento. Esta é a corrente documentalista pero, por outra bando vemos o cinema do citado Méliès que facendo uso de filigranas coas imaxes deixa a porta aberta ó cine como construcción doutra realidade, a da súa propia imaxinación. Esta é a vía da ficción, pero dunha  ficción como constructo non coma representación dunha realidade creada.