Deep concentration agroma sementes de espiritualidade que nacen dunha escoita que tamén pode ser despistada, pois atópanos en cada volta da esquina. Andar para levar o ritmo na ruta, aquela quen nos leva á capital, ao centro, á vila, esa que nos acolle como se nunca deixaramos de estar alí. Un paseo polas profundidades. Un anaco de existencia que ven da man da música e da viaxe. Propoñer epitafios para a morte de cada día, reconstituir lembranzas coa dor do nacemento. A concentración como maneira de entrar e sair do trance. Perecer como as follas caducas, que sabemos que van volver á arbore.