Akira Kurosawa foi coñecido e entendido en Europa grazas ao premio de Venecia no ano 1950 polo grande filme Rashomon. No discurso ao recoller o premio afirmaba que tiña unha débeda para coa humanidade e a paz mundial.  Nos seus filmes constátase  un barroquismo interior das súas personaxes cunha moralidade que os acompaña de maneira decisiva ao final. Mostra asimemo o reverso do "bo" para darlle máis profundidade as relacións sobre todo internas non absenta de violencia externa. E sobre todo destaca nas tramas a capacidade de exorcitar o "mal".