Manter a unidade do corpo e da alma é igual a seguir vivo segundo o pensamento de Marina Abramovic ( Belgrado, 1946). Nalgunhas das súas performances actúa cos límites da dor corporal infrinxíndose cortes-un deles debuxa unha estrela para representar a época de Tito-. O seu corpo é o material fundamental sobre o que traballa; pero asimesmo emprega outro tipo de materiais como os ósos de animais. Nesta ocasión escenifica a masacre, metáfora- signo dos cadáveres da guerra da antiga Iugoslavia. Nas últimas emprega ao público como elemento actante poñendo a proba por exemplo a súa paciencia.