Os actantes, como os de  Homero teñen o seu coorelativo nos filmes de Mizoguchi, concretamente en Contos da luna, onde o protagonista atopa o espíritu da súa muller cando regresa á vila. A aventura así como en Ulises fai desenvolver un lado espititual, máis ben un ciclo espiritual que queda nos entreactos dun discurso lexendario. Asimesmo atopamos resquicios da lenda celta de Lancelot, do amour fou, predecindo así un himno á unidade ó mesmo tempo que á diversidade das apariencias. Condensa todas as categorías do relato nun ente sui generis que é o propio relato fílmico.