A animación no cinema ten un expoñente primoxenio na figura de Norman Mac-Laren, a quen se consacran os numeros 79 a 81 de Cahiers du cinema. A súa arte non está baseada no realismo senón no imaxinario, realizando creacións ex nihilo que teñen moito de lirismo e que pasa a través da modernidade. Falamos dun cinema sen cámara un no man's land cinematográfico. Para a realización das súas figuras emprega a tinta china ou mesmo a agulla sobre a celulosa explorando a posibilidades do grafismo con deseños non figurativos; Bazin descríbeos na liña do zoomorfismo.